آویزهایی با تنبل های غول پیکر حکایت از مهاجرتی باستانی به قاره آمریکا دارد
تحقیقات جدید نشان میدهد که انسانها همزمان با تنبلهای غولپیکر که اکنون منقرض شدهاند در آمریکای جنوبی زندگی میکردند و شواهدی را تقویت میکند که نشان میدهد انسانها زودتر از آنچه قبلا تصور میشد به قاره آمریکا رسیدهاند.
دانشمندان آویزهای مثلثی و قطرهای را که از مواد استخوانی تنبلها ساخته شده بود، تجزیه و تحلیل کردند. آنها به این نتیجه رسیدند که اشکال حکاکی شده و صیقلی و سوراخ های سوراخ شده کار صنعتگری عمدی است.
به گفته محققان، قدمت زیور آلات و رسوبات موجود در سایتی در برزیل که در آن یافت شد، قدمت 25000 تا 27000 سال پیش را نشان می دهد. این چند هزار سال پیش از آن بود که برخی از نظریههای قبلی نشان دهند که اولین انسانها پس از مهاجرت از آفریقا و سپس اوراسیا وارد قاره آمریکا شدند.
میریان لیزا آلوس فورانسلی پاچکو، نویسنده و باستان شناس در دانشگاه فدرال سائو کارلوس، گفت: ما اکنون به همراه سایر مکان ها از آمریکای جنوبی و شمالی شواهد خوبی داریم که نشان می دهد باید ایده های خود را در مورد مهاجرت انسان به قاره آمریکا بازنگری کنیم. در برزیل.
در طول دهه گذشته، تحقیقات دیگری در مورد عقل متعارف که انسان ها تا چندین هزار سال قبل از اینکه بالا آمدن سطح دریاها پل خشکی برینگ بین روسیه و آلاسکا را پوشانده باشد، به قاره آمریکا نرسیده بودند، شاید در اوایل 15000 سال پیش، تردید ایجاد کرد.
این زیور آلات حدود 30 سال پیش در پناهگاه صخره ای به نام سانتا النا در مرکز برزیل کشف شد. مطالعه جدید اولین مطالعه ای است که آنها را به تفصیل تجزیه و تحلیل می کند و این احتمال را که انسان ها هزاران سال پس از مرگ حیوانات آنها را پیدا کرده و حک کرده اند را رد می کند.
تیمی از محققان برزیل، فرانسه و ایالات متحده گفتند که تجزیه و تحلیل آنها نشان می دهد که این کار دستی طی چند روز تا چندین سال پس از مرگ حیوانات و قبل از فسیل شدن مواد انجام شده است. محققان همچنین سایش طبیعی و سایر مواردی را که میتوانند اشکال و سوراخها را توضیح دهند، رد کردند. آنها یافته های خود را روز چهارشنبه در مجموعه مقالات بریتانیایی انجمن سلطنتی بی گزارش کردند.
تایس رابیتو پانسانی، یکی از نویسندگان و دیرینه شناس در دانشگاه فدرال سائو کارلوس در برزیل، گفت: ما فکر می کنیم که آنها اقلام شخصی هستند، احتمالاً برای تزئین شخصی.
تنبلهای غولپیکر زمینی که زمانی جزو بزرگترین موجودات آمریکای جنوبی بودند، 10 تا 13 فوت طول داشتند و معمولاً چهار دست و پا راه میرفتند و از پنجههای تیز خود برای حفر چالهها استفاده میکردند. وزن آنها بیش از هزار پوند بود و پوست آنها دارای ساختارهای استخوانی در زیر خز آنها بود که تا حدودی شبیه به صفحات استخوانی آرمادیلوهای مدرن بود.
دو سال پیش، تیم دیگری از محققان گزارش دادند که رد پای انسان فسیل شده ای که در نزدیکی وایت سندز، نیومکزیکو پیدا شده است، به 21000 تا 23000 سال پیش بازمی گردد، اگرچه برخی از محققان این تاریخ ها را مورد بحث قرار می دهند. شواهد دیگری از مکزیک حاکی از حضور انسان در حدود 26000 سال پیش است و یافته های اروگوئه ممکن است حضور انسان را در حدود 30000 سال پیش نشان دهد.
جنیفر راف، متخصص ژنتیک انسانشناسی در دانشگاه کانزاس که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت که مقاله جدید افزودنی مهمی برای گفتگو است، اما مانند همه یافتههای مربوط به این موضوع، میتواند واکنشهایی را نیز برانگیزد.
برایانا پوبینر، یکی از نویسندگان و دیرینهانتروپولوژیست در موزه ملی تاریخ طبیعی موسسه اسمیتسونیان در واشنگتن، گفت: با این حال، شواهد از چندین مکان، دانشمندان را مجبور میکند تا در مفروضات قدیمی تجدید نظر کنند که انسانها تنها با یک موج بزرگ مهاجرت از طریق پل برینگ لند وارد شدند.
او گفت که ممکن است برخی از بین رفته باشند، اما به احتمال زیاد موج های متعددی از مردم به آمریکا آمده اند.