داروهای کاهش وزن برای کودکان و نوجوانان: آنچه باید بدانید

نرخ چاقی کودکان همچنان در ایالات متحده افزایش می یابد و تقریباً از هر 5 کودک و نوجوان 2 تا 19 ساله 1 نفر را تحت تأثیر قرار می دهد.

برای مبارزه با آن، متخصصان خواستار درمان زودهنگام و فشرده هستند. برای برخی از کودکان، این ممکن است شامل داروهای کاهش وزن باشد.

آکادمی اطفال آمریکا برای اولین بار امسال داروهای ضد چاقی را در دستورالعمل خود برای درمان چاقی کودکان گنجاند. طبق دستورالعمل ها، پزشکان اطفال باید داروهای کاهش وزن را به نوجوانان 12 ساله و بالاتر مبتلا به چاقی، همراه با تغییر رژیم غذایی و شیوه زندگی که تغذیه و ورزش سالم را ترویج می کند، ارائه دهند.

چهار داروی کاهش وزن برای استفاده در نوجوانان تا سن 12 سالگی تایید شده است: Wegovy، Saxenda، orlistat و Qsymia. Wegovy و Saxenda بخشی از دسته جدیدتری از داروها به نام آگونیست های GLP-1 هستند که در سال گذشته محبوبیت خود را افزایش داده اند.

این توصیه ها بلافاصله با بحث و جدل مواجه شد، به ویژه از سوی گروه های اختلال خوردن که نگران بودند گنجاندن داروهای کاهش وزن در نهایت برای کودکان مضر باشد.

این داروها اگرچه برای کاهش وزن بسیار موثر هستند، اما دارای معایبی هستند: این داروها گران هستند و همیشه تحت پوشش بیمه نیستند و کارشناسان معتقدند افرادی که این داروها را مصرف می کنند باید آنها را طولانی مدت مصرف کنند.

در اینجا آنچه والدین و نوجوانان باید در مورد قرص های لاغری بدانند آورده شده است.

نوجوانان چه مدت باید از قرص های لاغری استفاده کنند؟

پزشکانی که چاقی دوران کودکی را درمان می کنند می گویند یکی از رایج ترین سوالاتی که از والدین می پرسند این است که فرزندشان چه مدت باید از داروهای کاهش وزن استفاده کند.

در مورد داروهای آگونیست GLP-1 مانند Wegovy، اجماع فزاینده ای در میان متخصصان وجود دارد که بزرگسالان برای حفظ وزن خود نیاز به مصرف طولانی مدت آنها دارند. در واقع، مطالعات نشان داده‌اند که وقتی افرادی که موفق به مصرف مواد مخدر شده‌اند آنها را ترک می‌کنند، بسیاری از آنها دوباره وزن اضافه می‌کنند.

دکتر امیلی بریدبارت، متخصص غدد کودکان در NYU Langone Health در نیویورک، گفت: ما هنوز اطلاعاتی در مورد این موضوع در نوجوانان نداریم. اما ما معمولا به خانواده ها توصیه می کنیم که این یک درمان طولانی مدت است.

بریدبارت گفت که داروهای چاقی باید مانند سایر داروها برای سایر بیماری های مزمن مانند فشار خون بالا یا کلسترول بالا که برای حفظ نتایج باید طولانی مدت مصرف شوند.

او گفت، فرض کنید برای کلسترول بالا یک استاتین مصرف می کنید، ما می دانیم که وقتی آن را کاهش دهید، کلسترول شما دوباره بالا می رود.

دکتر دیوید لودویگ، متخصص غدد اطفال در بیمارستان کودکان بوستون، گفت: اما بین دادن دارو به افراد مسن تا آخر عمر در مقایسه با کودکان تفاوت وجود دارد. لودویگ گفت که این داروها بخش جدید و هیجان انگیزی از زرادخانه چاقی هستند، اما او نگران اثرات بلندمدت ناشناخته شروع این داروها در سنین پایین است.

لودویگ گفت: اگر در حال شروع مصرف مواد مخدر هستید و فردی 60 ساله است، ممکن است چندین دهه درمان در پیش روی شما باشد. اما برای یک کودک با درمان مادام العمر، خطرات بسیار بیشتر است.

دکتر آلینا ویدمار، متخصص غدد اطفال و مدیر پزشکی کلینیک وزن سالم در بیمارستان کودکان لس آنجلس، گفت که اطلاعات بیشتری در مورد اثرات بلندمدت شروع زودهنگام داروها مورد نیاز است، اما در نهایت باید فواید بالقوه آن مشخص شود. خطراتی که باید با خطرات طولانی مدت چاقی سنجیده شوند.

ویدمار گفت، در حالی که ما باید بیشتر در مورد معنای مصرف داروی چاقی به مدت 60 سال بدانیم، ما تا حدودی می دانیم که زندگی در بدن بزرگتر به مدت 60 سال به چه معناست. ما باید ریسک انجام هیچ کاری را در مقابل خطر انجام بهترین کاری که می توانیم با ابزارهایی که در حال حاضر در اختیار داریم، بسنجیم.

چه زمانی کودک من باید داروهای کاهش وزن را شروع کند؟

دستورالعمل‌های آکادمی اطفال آمریکا می‌گوید که پزشکان باید این داروها را به کودکان چاق ۱۲ ساله و بالاتر ارائه دهند. اما کارشناسان می گویند که حتی با وجود این دستورالعمل ها، سن یا وزن جادویی وجود ندارد که کودک باید داروهای کاهش وزن را شروع کند.

ویدمار گفت که همه با بیرون آمدن این داروهای جدید متوجه این موضوع شدند. فکر می‌کنم اکثر متخصصان غدد اطفال یا متخصصان چاقی نحوه ادغام این موضوع را در عمل و الگوریتم نحوه رفتار من با کودکان راهنمایی می‌کنند.

متخصصان می‌گویند که آیا توصیه می‌شود یک داروی کاهش وزن به شدت مورد و اینکه آیا وزن کودک از طرق دیگری بر سلامت او تأثیر می‌گذارد بستگی دارد.

بر خلاف چاقی در بزرگسالان، که معمولاً به عنوان شاخص توده بدنی 30 یا بیشتر طبقه بندی می شود، هیچ محدودیت BMI واحدی برای کودکان در حال رشد وجود ندارد. BMI که در محدوده چاق یک پسر 12 ساله قرار می گیرد، ممکن است برای یک نوجوان 16 ساله چاق در نظر گرفته نشود. برای چاقی کودکان، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری سه طبقه بندی را تعریف می کند که پزشکان اطفال برای هدایت درمان خود از آنها استفاده می کنند.

CDC چاقی کودکان را از کلاس I تا کلاس III رتبه بندی می کند و کلاس III با بیشترین عوارض سلامتی همراه است. دستورالعمل‌های آکادمی اطفال آمریکا در صورتی که در یکی از کلاس‌های بالاتر چاقی قرار گیرند، برای بیمارانی که درمان دارویی را شروع می‌کنند، فوریت بیشتری قائل نمی‌شوند.

با این حال، پزشکانی که چاقی دوران کودکی را درمان می کنند، اغلب نمرات را در نظر می گیرند.

ویدمار گفت: ما می دانیم که خطر ابتلا به مواردی مانند دیابت نوع 2، فشار خون بالا، کلسترول بالا، بیماری قلبی با افزایش طبقه چاقی افزایش می یابد. من فکر می‌کنم بسیاری از پزشکان به کودکی که دارای چاقی کلاس I بدون بیماری‌های همراه است، متفاوت از کودکانی که دارای چاقی کلاس III با پیش دیابت، فشار خون بالا و کلسترول بالا هستند، نگاه می‌کنند.

او افزود که این بیماری‌های همراه باعث می‌شود که فرد داروهای ضد چاقی را توصیه کند.

بریدبارت گفت که مشکلات مرتبط با چاقی، مانند آپنه خواب یا درد مفاصل، ممکن است او را بیشتر به توصیه این داروها وادار کند، به ویژه به کسانی که سایر رویکردهای کاهش وزن مانند رژیم غذایی و ورزش را شکست داده اند.

اگر فرزند من داروی کاهش وزن مصرف می کند، در مورد رژیم غذایی و ورزش چطور؟

داشتن یک رژیم غذایی سالم و انجام فعالیت بدنی مناسب حتی در هنگام مصرف داروهای کاهش وزن ضروری است.

لودویگ از بچه‌های بوستون خاطرنشان کرد که اگرچه این داروها مؤثر هستند، اما لزوماً باعث نمی‌شوند یک فرد بسیار چاق تمام وزن اضافی را که باید از دست بدهد، از دست بدهد.

لودویگ گفت: این داروها چاقی را به طور کامل درمان نمی کنند زیرا منجر به کاهش وزن 15 درصدی می شوند. این عالی است، اما بسیاری از بیمارانی که در کلینیک چاقی ما مراجعه می کنند بیش از 15 درصد اضافه وزن دارند. آنها می توانند 50٪ یا در برخی موارد 100٪ یا بیشتر اضافه وزن داشته باشند.

در سرمقاله ای که در ماه مه در مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شد، لودویگ از دستورالعمل های AAP به دلیل عدم تأکید کافی بر رژیم غذایی انتقاد کرد. او ترکیب یک رژیم کم کربوهیدرات را با دوز بالقوه کمتر داروی کاهش وزن پیشنهاد کرد.

او گفت که ممکن است عوارض جانبی کمتری داشته باشید، مجبور نباشید هزینه زیادی برای دارو بپردازید، و خطرات درازمدت کمتر است.

آیا این داروها باعث اختلالات خوردن می شوند؟

تصمیم AAP برای گنجاندن داروهای کاهش وزن در دستورالعمل‌های خود، انتقاد گروه‌های متمرکز بر درمان و پیشگیری از اختلالات خوردن را برانگیخت که تخمین زده می‌شود 20 درصد از کودکان را تحت تأثیر قرار دهد.

همکاری سازمان های اختلالات خوردن، که نماینده تقریباً دوجین گروه است، در نامه ای سرگشاده به AAP گفت که استفاده از داروهای رژیمی در این جمعیت جوان به افزایش اختلالات خوردن کمک می کند و با اشاره به افزایش خطر ابتلا به اختلالات خوردن در بین جوانان اشاره کرد. کسانی که از قرص های لاغری بدون نسخه استفاده می کنند و گزارش هایی از تجویز نادرست پزشکان برای بزرگسالان.

بریدبارت اعتراف کرد که این مطمئناً باعث نگرانی است و بخشی از دلیلی است که او ترجیح می دهد از این داروها فقط در موارد شدید استفاده کند.

او با اشاره به اینکه چگونه مواد مخدر می‌تواند عادات ناسالم را تشویق کند، گفت: فکر می‌کنم این یک سؤال واقعاً مورد مطالعه قرار نگرفته است. بنابراین، به طور کلی، در عمل من، ما از این داروها برای چاقی شدید، به ویژه با بیماری های همراه استفاده می کنیم.

بریدبارت قصد دارد استفاده از پرسشنامه جدیدی را آغاز کند که همه کودکان را قبل از شروع مصرف داروهای کاهش وزن از نظر اختلالات خوردن بررسی می کند. یک اختلال خوردن باعث می‌شود که او برای شروع یک کودک با داروهای کاهش وزن مردد شود.

ویدمار در عمل خود به بیماران و خانواده ها تاکید می کند که چاقی یک بیماری مزمن است.

او گفت که در کلینیک ما تمرکز زیادی بر این داریم که این یک بیماری مزمن باشد و هیچ سرزنشی وجود ندارد. هدف ما از مراقبت هرگز در مورد یک عدد در مقیاس یا اندازه بدن نیست، بلکه تلاش برای کاهش خطر و عوارض محدود کننده زندگی است.

عوارض داروهای کاهش وزن چیست؟

اگرچه موثر است، اما دسته جدید داروهای کاهش وزن توجه زیادی را به دلیل عوارض جانبی خود جلب کرده است که می تواند شامل ناراحتی معده، حالت تهوع، استفراغ و اسهال باشد. گاهی اوقات عوارض جانبی باعث می شود افراد مصرف دارو را متوقف کنند.

لودویگ گفت که عوارض جانبی در واقع نتیجه مستقیم نحوه عملکرد داروها است و سرعت هضم غذا توسط بدن را کاهش می دهد.

او گفت که غذا برای مدت طولانی در معده می ماند، بنابراین افراد دچار حالت تهوع و استفراغ می شوند.

با این حال، لودویگ گفت که عوارض جانبی در مقایسه با نسل های قبلی داروهای کاهش وزن و جراحی کاهش وزن کمرنگ است.

وی گفت: “ما مطالعاتی داریم و می دانیم که ظرف یک یا دو سال این داروها بی خطرتر و ایمن تر از جایگزین های قبلی هستند.” و افزود که به دقت مراقب عوارض جانبی اضافی است که از مصرف طولانی مدت به وجود می آید.

اما لودویگ و دیگران از نزدیک به دنبال عوارض جانبی ناشی از مطالعات طولانی‌مدت، به‌ویژه در این گروه سنی هستند.

دنبال می کنمNBC سلامبرتوییتروفیس بوک.