هندوراس قصد دارد تنها مستعمره زندان جزیره ای را در نیمکره غربی بسازد

TEGUSIGALPA، هندوراس هندوراس قصد دارد تنها مستعمره زندان جزیره ای را در نیمکره غربی بسازد و ترسناک ترین گانگسترهای خود را به آنجا بفرستد، و صفحه ای از رویکرد بی رحم همسایه السالوادور در قتل، دزدی، تجاوز و اخاذی را برداشته است.

رئیس‌جمهور مترقی هندوراس زمانی وعده داد که از طریق اصلاحات سیستمی در حکومت و سیستم عدالت کیفری با خشونت باندها مقابله کند. اکنون رئیس جمهور شیومارا کاسترو قصد دارد یک زندان منزوی برای 2000 رهبر باند در مجمع الجزایر Islas del Cisne در 155 مایلی ساحل بسازد که بخشی از یک سرکوب بزرگتر پس از قتل عام 46 زن در یک زندان توسط باندها است.

زندان‌های جزایر زمانی در آمریکای لاتین رایج بودند و دارای امکاناتی در برزیل، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، مکزیک، پاناما و پرو بودند. شورش های مرگبار، شرایط وحشیانه و فرارهای جسورانه از زندان، تخیل فیلمسازان و نویسندگان را قبل از بسته شدن آخرین زندان جزیره در مکزیک در سال 2019 تسخیر کرد.

در هندوراس، مقامات شرط می‌بندند که بازگشت به گذشته به توقف موج خشونت کمک می‌کند، اما بدبینان می‌گویند که چنین اقداماتی چیزی بیش از اپتیک نیست و در رسیدگی به علل ریشه‌ای خشونت بومی ناکام است.

تیزیانو بردا، کارشناس آمریکای لاتین در ایتالیایی Instituto Affari Internazionali، می‌گوید: یک زندان جدید کاملاً بی‌فایده است، اگر ابتدا کنترل دیگرانی را که قبلاً دارید، به دست ندهید. باندهای جنایتکار در طول تاریخ خود نشان داده اند که می توانند سازگار شوند.

ماه گذشته، 46 زن در یک درگیری گروهی در یک زندان کشته شدند. بسیاری از کشته شدگان با اسپری اسلحه و هک شدن با قمه کشته شدند. برخی از زندانیان را در سلول‌هایی حبس کردند و در آنجا با مایعات محترقه ریختند و در بدترین جنایات اخیر در زندان زنان سوزاندند.

کاسترو گفت که اقدامات شدیدی را در پاسخ به آن انجام خواهد داد و باندهای Barrio 18 و Mara Salvatrucha یا MS-13 را که سال‌ها کشور را به وحشت انداخته‌اند، سرکوب خواهد کرد.

خوزه خورخه فورتن، فرمانده نیروهای مسلح هندوراس در مصاحبه ای به آسوشیتدپرس گفت: تنها راه ارتباط با جزیره دل سیسن از طریق ماهواره است. مقامات امیدوارند که این امر مانع از اجرای عملیات خود از زندان توسط رهبران باند شود. فرار دشوار خواهد بود زیرا رسیدن به جزیره با قایق از سرزمین اصلی حدود یک روز طول می کشد.

فورتنه گفت که این تا آنجا که ممکن است دور است، بنابراین این رهبران باند زمانی که در جزیره هستند فشار را احساس می کنند. ایده این است که آنها ارتباط خود را با همه چیز از دست می دهند، با تمام جامعه ارتباط برقرار می کنند… و واقعاً می توانند تاوان جنایات خود را بپردازند.

فورتن هزینه این پروژه یا زمانی که مقامات انتظار دارند تکمیل شود را مشخص نکرد، اما گفت کاسترو دستور داده است که این تاسیسات در سریع ترین زمان ممکن ساخته شود.

پس از کشتار، رسانه‌های اجتماعی کاستروس مملو از تصاویری از سلاح‌های مصادره‌شده و مردانی با خالکوبی‌های اراذل و اوباش بود که به صورت پاهای ضربدری، نیمه برهنه و به سجده روی زمین نشسته بودند و توسط پلیس به شدت مسلح محاصره شده بودند.

این تصاویر منعکس کننده تصاویر کشور همسایه السالوادور است، جایی که رئیس جمهور نایب بوکله از هر 100 نفر در کشور یک نفر را زندانی کرده است و هزاران نفر را در یک زندان بزرگ انداخته است. بوکله گفت که زندانیان دیگر هرگز نور روز را نخواهند دید، اگرچه گروه حقوق بشر کریستوسال تخمین می زند که تنها 30 درصد از زندانیان دارای روابط آشکار باندی هستند که به اتهامات نقض حقوق بشر و افول دموکراسی دامن می زند.

کاهش شدید خشونت در السالوادور، شور و حرارت پوپولیستی را در حمایت از بوکله در آمریکای لاتین برانگیخته است.

اگر کشور دیگری کاری را به خوبی انجام داده است، چرا آن را کپی نکنیم؟ فورتن گفت. من اجازه نمی دادم این جو وحشت ادامه پیدا کند.

اما بردا، کارشناس، گفت که این اقدام کشور را از سیاست‌هایی مانند ریشه‌کن کردن فساد، غیرنظامی‌سازی و پلیس جامعه دور می‌کند که می‌تواند منجر به تغییر درازمدت در مقابله با علل ریشه‌ای خشونت گروهی شود.

بردا گفت که سیاست امنیتی هندوراس حتی واکنش‌گراتر و کوته‌بینانه‌تر شده است و از آنچه در السالوادور اتفاق می‌افتد تقلید می‌کند تا از آسیب به وجهه عمومی آنها جلوگیری شود.

اقدامات پیشنهادی مورد استقبال بسیاری از هندوراسی‌ها قرار گرفت، مانند سعید سانتوس، زیست‌شناس 30 ساله، که گفت پایان دادن به مشکل جرم و جنایت در هندوراس برای همیشه برای این کشور ایده‌آل خواهد بود. وی افزود، اما دولت باید با احتیاط عمل کند.

در همین حال، زیست شناسان منطقه نگران هستند که این پروژه به قیمت اکوسیستم های بسیار متنوع زیستی جزایر تمام شود، در زمانی که کارائیب در حال حاضر تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی ویران شده است.

این زندان که عمدتاً خالی از سکنه است، بیش از سه دهه است که به عنوان یک منطقه حفاظت شده از نظر محیط زیست تعیین شده است. هفته گذشته، انجمن زیست‌شناسان هندوراس بیانیه‌ای منتشر کرد و این تأسیسات را تهدیدی برای چشم‌انداز طبیعی جزیره نامید که منظره‌ای سرسبز و آب‌های آبی درخشان مملو از حیات است.

این سازمان نوشت که یک زندان با اکوسیستم ها، گونه ها، زیبایی های منظره و شرایط آب و هوایی مجمع الجزایر ناسازگار است.

لاکی مدینا، وزیر منابع طبیعی و محیط زیست هندوراس، به AP گفت که زندان با حداکثر امنیت در هماهنگی با طبیعت ساخته خواهد شد. وی افزود که مسئولان حفاظت از محیط زیست را نظارت خواهند کرد، اما مطمئناً این تأسیسات ساخته خواهد شد.

او گفت که این کاملا قابل اجرا است.