[ad_1]

امروزه کمتر کسی در کردستان یافت می شود که با ادبیات کردی آشنا باشد و نام شاعر، نویسنده و مترجم معروف کردستانی «هیمن موکریانی» را نشنیده باشد و سروده های او را نشنیده باشد.

نام او محمد امین شیخ‌الاسلامی مکری متخلص به «هیمن» بود و به گفته خودش، اگر شاعری به دردش نمی‌خورد، لااقل این سود را داشت که بار نام بلند «محمد امین شیخ‌الاسلامی مکری» را از سرش بردارد. شانه های او

هیمن موکریانی شاعر، مترجم و نویسنده کرد ایرانی، متولد بهار 1300 در مهاباد و درگذشته 25 فروردین 1365 در ارومیه دار بود.

او از همان آغاز شعر و شاعری خود از چهارچوب شاعران و نویسندگان فراتر رفت و نام و آوازه اش در اقوام مختلف کرد پیچید و در دل هر زبان کردی رخنه کرد، زیرا «هیمن» به زبان مردم شعر می گفت. مردم.

هیمن شاعری است که به خوبی با سرزمین و اقلیم محل رشد خود آشناست و اشعار او انعکاسی از طبیعت و زیبایی های خدادادی سرزمینی است که در آن زندگی کرده است.

از ویژگی های بارز او که در کمتر شاعری دیده می شود این است که غیر از عشق به کردها از هیچ قومی متنفر نبود و در مجموعه اشعار او شعری را نمی یابید که به ملت دیگری تهمت بزند.

او در اشعارش نمایی از زندگی روستایی و زحمات و زحمات دهقانان را در مقابل چشمان خواننده به تصویر می کشد و نشان می دهد که خود از دل این مردم زاده شده و اشعار او عموماً برای مردم عادی سروده شده است.

هیمن شاعری نیست که زندگی مردم را از دور ببیند، او معتقد است شاعر بیش از هر چیز مردی است با قلب نازک و تخیل ضعیف که تحت تأثیر تکانه هاست. پس آیا شاعر با این سخنان می تواند نسبت به رنج و بدبختی مردم خود بی تفاوت باشد؟

اشعار او آیینه ای از زمان شاعر است و رویدادهای سیاسی و اجتماعی آن زمان به خوبی در اشعار او منعکس شده است، از این رو هیمن معتقد است که شاعر تنها وصف زیبایی و طبیعت نیست.

اشعار او در ابتدا متأثر از ادبیات فارسی بود و اشعار او بیشتر در وزن منثور سروده می شد و بیشتر اشعار خود را در قالب غزل، مثنوی، قصیده و دوبیتی می سرود و از سوی دیگر در عالم شعر خود بود. متاثر از «نالی» شاعر معروف کلاسیک کرد است.

اما به مرور زمان از محدوده و چارچوب قافیه و وزن شعر کلاسیک رها شد و ابیاتش بیشتر شبیه شعر کردی است.

گاهی با خواندن شعر «هیمن» یاد ترانه هایی می افتید که نشانه تأثیرگذاری او از شاعر بزرگ کرد «گوران» است.

هیمن شاعری واقع‌گرا بود و به راحتی می‌توان رگه‌هایی از رئالیسم انتقادی را در شعرهایش یافت و گاه در بطن شعرهایش به ناتورالیسم نزدیک شد.

زنان در شعر هیمن جایگاه ویژه ای دارند و از اشعار او به خوبی مشخص می شود که زیبایی زنان الهام بخش شعر این شاعر نامدار کرد است.

با نگاهی به کاناپه شعری او می توان به این حقیقت پی برد که ورای طبیعت، زندگی و آزادی، زنان عاملی بودند که شاعر را به شعر ترغیب می کردند.

او در ابیات خود خواستار آزادی زنان شد و در برابر هرگونه بی احترامی و توهین به شخصیت زن و در برابر هرگونه ظلم و ستم علیه زنان واکنش نشان داد.

هایمن در بیشتر شعرهای خود زنان را به رهایی از قید و بند سنت و در پیش گرفتن مسیر رشد و ترقی تشویق می کند و معتقد است تنها دانش و سواد می تواند زن را از بردگی سنت رها کند.

زبان شعری هیمن ساده، سلیس و اصیل کردی است و به ندرت از کلمات بیگانه یا خود ابداع شده در شعرهایش استفاده می کند.

با اینکه اهل مهاباد بود، هیچ گاه در مورد لهجه خود تعصب نداشت و شعرهایش را به گونه ای می نوشت که شاعران و نویسندگان کُرد با لذت بخوانند و مردم بی سواد معنای ابیات او را بفهمند.

منبع: دیوان هیمن

توسط هیمن؛ شاعر عشق و آزادی و طبیعت اولین بار در سایت زاریان نیوز پدیدار شد. به نظر می رسد.

[ad_2]